Προσπαθώ πολύ ώρα να σκεφτώ πως πρέπει να ξεκινήσω αυτό το review και αυτό διότι πιστεύω πως ότι διαβάσετε, όσες φωτογραφίες και όσα βίντεο δείτε από τον αγώνα στα Γιάννενα, δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτό που ζήσαμε εμείς που βρεθήκαμε εκεί.
Ναι μπορείτε να ζηλέψετε ελεύθερα ή να πάρετε τα φιλαράκια σας και να πάτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Επειδή πιστεύω ότι οι περισσότεροι γνωρίζετε για τα αποτελέσματα, επιτρέψτε μου να γράψω μερικά πραγματάκια πρώτα για το μονοπάτι και μετά για την κατάταξη.
Χωρίς υπερβολές και φανφάρες η δουλειά που έχουν ρίξει τα παιδιά στα Γιάννενα, ο Σωτήρης Γκόνης, ο Μενέλαος Παπαδόπουλος και κυρίως ο Σωτήρης ο Γκόντας είναι πέρα από κάθε προηγούμενο. (Είναι σίγουρο ότι δεν έχω αναφέρει πολλούς αλλά δυστυχώς μόνο αυτά τα τρία παιδιά πρόλαβα να γνωρίσω. Συγχωρέστε με.) Το trail έχει φτιαχτεί στο πουθενά, τα άλματα, τα drops και γενικά όλες οι κατασκευές εκτός από τεράστιες είναι και αρκετά ασφαλείς, ενώ ο Σωτήρης (για τον Γκόντα πάντα μιλάμε) επιστράτευσε ακόμα και grader για να ανοίξει τον δρόμο για το uplift !!!
Το trail έχει πραγματικά τα πάντα. Διπλάκια , ξύλινες κατασκευές , step up, step down, drops , berms και φυσικά ένα rock garden φωτιά κατά τον τερματισμό που σου κόβει τα χέρια.
Το μονοπάτι είναι φτιαγμένο μέσα στα έλατα. Υπάρχουν στιγμές που σε πιάνει δέος μόνο και μόνο με την θέα που βλέπεις και φυσικά στον τερματισμό μαζί με τα έλατα εμφανίζονται και τα πλατάνια για να κάνουν το concept ακόμα πιο ονειρικό.
Πάμε και στα αγωνιστικά....
Μεγάλος νικητής του αγώνα ήταν ο ταχύτατος Δημήτρης Οικονόμου αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον εκπληκτικό Βαγγέλη Καββαδά ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο πιο σκυλιασμένος αναβάτης του τριημέρου Μάριος Πολλάλης. Μόλις 3 δέκατα χώριζαν τον Άρη Χατζηγεωργίου από το πρώτο του βάθρο ενώ την πεντάδα συμπλήρωσε ο βιονικός Κώστας Ανδριώτης ο οποίος όπως όλα δείχνουν ο μόνος τρόπος για να χάσει φέτος αγώνα είναι να πέσει... όπερ και εγένετο.
Στην κατηγορία junior περιμέναμε μια μεγάλη μάχη. Αντίθετη γνώμη είχε ο Πέτρος Ατσαλής ο οποίος από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν έχει αντίπαλο κατακτώντας και την 6η θέση στη γενική.. Στην δεύτερη θέση βρέθηκε ο μόνιμος περσινός νικητής της κατηγορίας Νίκος Βασιλακάκος που δεν κατάφερε να γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικός λόγο ενός τραυματισμού που το ταλαιπώρησε. Στο τρίτο σκαλί ο στιλάτος Νίκος Τσαρούχης ενώ την πεντάδα συμπλήρωσαν οι Φαίδων Μπουλουμπάσης και Ιάκωβος Μηλιαράκης.
Στους Master ο Βασίλης Τσιαντίκος έδειξε γιατί είναι ο Master κερδίζοντας σε άλλον ένα αγώνα την κατηγορία, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον εκπληκτικό Άγγελο Κοντό. Στην τρίτη θέση βρέθηκε ο Κώστας Καλοχαιρέτας. Φήμες λένε ότι ο Κώστας από την παρασκευή κατέβηκε γύρω στις πεντακόσιες φορές το μονοπάτι... :p. Την πεντάδα συμπλήρωσαν ο Ερνέστος Σακελαράκης που μετά τον τραυματισμό του δείχνει να επιστρέφει δυνατός και ο main builder του trail Σωτήρης Γκόντας που παρά το άγχος και το τρέξιμο του απόδειξε για άλλη μια φορά και το πόσο γρήγορος είναι.
Στους Veteran δεν θα μπορούσε να χάσει την πρώτη θέση ο Παύλος Ζούμπερης ο οποίος έτρεξε χωρίς αντίπαλο.
Γιατί όμως αναφέρομαι στον αγώνα ως τον πιο ανατρεπτικό. Μια ματιά στα αποτελέσματα του προκριματικού θα σας λύσει την απορία.
Την πρώτη γερή έκπληξη μας έδωσε ο Μάριος Παπασιμακόπουλος ο οποίος έδειχνε αυτές τις μέρες να πετάει μέσα στο μονοπάτι. Ιωάννου, Μπουρνιάς και Οικονόμου ήταν στα 4 με 5 sec πίσω του δείχνοντας ότι δύσκολα μπορούν να τον απειλήσουν, μέχρι την στιγμή που μια κίτρινη φωσφοριζέ λάμψη πέρασε μπροστά μας ακούγοντας στο όνομα Κώστας Ανδριώτης. 2.36 και τα περισσότερα στόματα κατέβηκαν μερικά εκατοστά.
Μόνο και μόνο που η τετράδα του τελικού βάθρου είναι διαφορετική απ'ότι αυτή των προκριματικών λέει πολλά.
Ας επιστρέψουμε όμως λίγο στα του μονοπατιού και της διοργάνωσης. Αν εξαιρέσουμε τον Σωτήρη τον Γκόντα που τον γνωρίζουμε όντας ο περσινός πανελλήνιος πρωταθλητής στην κατηγορία master, τα υπόλοιπα παιδιά που βοήθησαν για την υλοποίηση του trail και της διοργάνωσης από την πρώτη μέρα μας κέρδισαν με τα χαμόγελα τους και την βοήθεια σε ότι τυχόν χρειαστήκαμε.
Πολλοί αναβάτες (κυρίως το μαχητικό team της Θεσσαλονίκης) μπόρεσαν να κατασκηνώσουν χωρίς πρόβλημα πίσω από το εκκλησάκι δίπλα στον τερματισμό μέσω σχετικής άδειας που είχαν πάρει οι διοργανωτές και έτσι μπόρεσαν να εξοικονομήσουν αρκετά χρήματα για δωμάτια και βενζίνες.
Από το event δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πάντα όμορφες κοπέλες της red bull, ο dj που μας έφτιαξε με την μουσική του και φυσικά οι διασώστες του ερυθρού σταυρού που για ακόμα μια φορά πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε όλους μας. (Εγώ τους χρειάστηκα αρκετά)
Στην χρονομέτρηση με ακρίβεια και ακεραιότητα ήταν για άλλη μια φορά η Iron team.
Οι τέντες γέμισαν τον τερματισμό ενώ δεν θα μπορούσε να λείψει η άγια τέντα και παρουσία του knowledge Βασίλη Μητρόπουλου, ο οποίος μας έκανε την τιμή και να αγωνιστεί κανονικά, αφού μας έφτιαξε τα ρημαδιασμένα ποδήλατα μας.
Οι συμμετοχές δεν ξεπέρασαν τις 65. Όλοι γνωρίζουμε πως παρά τις οικονομικές δυσκολίες του καθενός μας ο βασικός παράγοντας της μεγάλης αποχής ήταν άλλος, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναλωθούμε σε αυτό το γεγονός. Ειπώθηκαν πολλά, με άσχημο τρόπο ένθεν και ένθεν. Ας τα ξεπεράσουμε και από την επόμενη φορά να είμαστε όλοι μας λίγο πιο ήρεμοι και να σεβόμαστε τον κόπο και το άγχος του άλλου. Πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε δίκιο. Και δεν το λέω εγώ. Το αποτέλεσμα το λέει. Καλό θα ήταν το όλο θέμα να τελειώσει εδώ, να συνεχίσουμε όλοι μαζί να χαμογελάμε, να περνάμε καλά και να κάνουμε το ποδηλατάκι μας. Μένουμε ενωμένοι !!!
Ο αγώνας στα Ιωάννινα ανέβασε απότομα τον πήχη για όλες τις επόμενες διοργανώσεις. Επόμενος σταθμός μας σε δυο εβδομάδες τα φανταστικά Μετέορα. Ο Βασίλης και όλο το team είναι σίγουρο πως θα μας χαρίσει ένα αξέχαστο Σαββατοκύριακο. Ετοιμαστείτε ... πλησιάζει !!!
Υ.Γ.) Μόνο υστερόγραφο δεν είναι βέβαια. Παρά τα όσα όμορφα γράψαμε το πιο σημαντικό και δυστυχώς το πιο άσχημο του αγώνα ήταν ο σοβαρός τραυματισμός του φίλου μας Φώτη Σκαρή. Ο Φωτάρας βρίσκεται ακόμα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Εγχειρίστηκε στην κοιλιακή χώρα και έχει ξεφύγει από κάθε κίνδυνο. Θα παραμείνει στο νοσοκομείο μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Ένα sms συμπαράστασης θα ήταν ωραίο απ' όλους μας.
Υ.Γ. 2) Πολλά προσωπικά ευχαριστώ στον Σωτήρη τον Γκόντα για την παραχώρηση του ποδηλάτου του. Τι τα θέλεις ρε Σώτο τα φρένα μηχανής, να με σκοτώσεις ήθελες; (χεχε)
Τα ξαναλέμε σε 2 εβδομάδες !!!
Keep riding Fellas :-)
περισσότερες φωτογραφίες κ.α. μπορείτε να δείτε στο Supertrail group στο Facebook
DH Ιωαννίνων - ο πιο ανατρεπτικός αγώνας της χρονιάς στο πιο downhill μονοπάτι της Ελλάδας
Συντάχθηκε απο τον/την george alexiou Τρίτη, 28 Μάιος 2013 22:32
Προσπαθώ πολύ ώρα να σκεφτώ πως πρέπει να ξεκινήσω αυτό το review και αυτό διότι πιστεύω πως ότι διαβάσετε, όσες φωτογραφίες και όσα βίντεο δείτε από τον αγώνα στα Γιάννενα, δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτό που ζήσαμε εμείς που βρεθήκαμε εκεί.Ναι μπορείτε να ζηλέψετε ελεύθερα ή να πάρετε τα φιλαράκια σας και να πάτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Επειδή πιστεύω ότι οι περισσότεροι γνωρίζετε για τα αποτελέσματα, επιτρέψτε μου να γράψω μερικά πραγματάκια πρώτα για το μονοπάτι και μετά για την κατάταξη.
Χωρίς υπερβολές και φανφάρες η δουλειά που έχουν ρίξει τα παιδιά στα Γιάννενα, ο Σωτήρης Γκόνης, ο Μενέλαος Παπαδόπουλος και κυρίως ο Σωτήρης ο Γκόντας είναι πέρα από κάθε προηγούμενο. (Είναι σίγουρο ότι δεν έχω αναφέρει πολλούς αλλά δυστυχώς μόνο αυτά τα τρία παιδιά πρόλαβα να γνωρίσω. Συγχωρέστε με.) Το trail έχει φτιαχτεί στο πουθενά, τα άλματα, τα drops και γενικά όλες οι κατασκευές εκτός από τεράστιες είναι και αρκετά ασφαλείς, ενώ ο Σωτήρης (για τον Γκόντα πάντα μιλάμε) επιστράτευσε ακόμα και grader για να ανοίξει τον δρόμο για το uplift !!!
Το trail έχει πραγματικά τα πάντα. Διπλάκια , ξύλινες κατασκευές , step up, step down, drops , berms και φυσικά ένα rock garden φωτιά κατά τον τερματισμό που σου κόβει τα χέρια.
Το μονοπάτι είναι φτιαγμένο μέσα στα έλατα. Υπάρχουν στιγμές που σε πιάνει δέος μόνο και μόνο με την θέα που βλέπεις και φυσικά στον τερματισμό μαζί με τα έλατα εμφανίζονται και τα πλατάνια για να κάνουν το concept ακόμα πιο ονειρικό.
Πάμε και στα αγωνιστικά....
Μεγάλος νικητής του αγώνα ήταν ο ταχύτατος Δημήτρης Οικονόμου αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον εκπληκτικό Βαγγέλη Καββαδά ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο πιο σκυλιασμένος αναβάτης του τριημέρου Μάριος Πολλάλης. Μόλις 3 δέκατα χώριζαν τον Άρη Χατζηγεωργίου από το πρώτο του βάθρο ενώ την πεντάδα συμπλήρωσε ο βιονικός Κώστας Ανδριώτης ο οποίος όπως όλα δείχνουν ο μόνος τρόπος για να χάσει φέτος αγώνα είναι να πέσει... όπερ και εγένετο.
 |
 |
Στην κατηγορία junior περιμέναμε μια μεγάλη μάχη. Αντίθετη γνώμη είχε ο Πέτρος Ατσαλής ο οποίος από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν έχει αντίπαλο κατακτώντας και την 6η θέση στη γενική.. Στην δεύτερη θέση βρέθηκε ο μόνιμος περσινός νικητής της κατηγορίας Νίκος Βασιλακάκος που δεν κατάφερε να γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικός λόγο ενός τραυματισμού που το ταλαιπώρησε. Στο τρίτο σκαλί ο στιλάτος Νίκος Τσαρούχης ενώ την πεντάδα συμπλήρωσαν οι Φαίδων Μπουλουμπάσης και Ιάκωβος Μηλιαράκης.
 |
Στους Master ο Βασίλης Τσιαντίκος έδειξε γιατί είναι ο Master κερδίζοντας σε άλλον ένα αγώνα την κατηγορία, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον εκπληκτικό Άγγελο Κοντό. Στην τρίτη θέση βρέθηκε ο Κώστας Καλοχαιρέτας. Φήμες λένε ότι ο Κώστας από την παρασκευή κατέβηκε γύρω στις πεντακόσιες φορές το μονοπάτι... :p. Την πεντάδα συμπλήρωσαν ο Ερνέστος Σακελαράκης που μετά τον τραυματισμό του δείχνει να επιστρέφει δυνατός και ο main builder του trail Σωτήρης Γκόντας που παρά το άγχος και το τρέξιμο του απόδειξε για άλλη μια φορά και το πόσο γρήγορος είναι.
 |
Στους Veteran δεν θα μπορούσε να χάσει την πρώτη θέση ο Παύλος Ζούμπερης ο οποίος έτρεξε χωρίς αντίπαλο.
 |
Γιατί όμως αναφέρομαι στον αγώνα ως τον πιο ανατρεπτικό. Μια ματιά στα αποτελέσματα του προκριματικού θα σας λύσει την απορία.
Την πρώτη γερή έκπληξη μας έδωσε ο Μάριος Παπασιμακόπουλος ο οποίος έδειχνε αυτές τις μέρες να πετάει μέσα στο μονοπάτι. Ιωάννου, Μπουρνιάς και Οικονόμου ήταν στα 4 με 5 sec πίσω του δείχνοντας ότι δύσκολα μπορούν να τον απειλήσουν, μέχρι την στιγμή που μια κίτρινη φωσφοριζέ λάμψη πέρασε μπροστά μας ακούγοντας στο όνομα Κώστας Ανδριώτης. 2.36 και τα περισσότερα στόματα κατέβηκαν μερικά εκατοστά.
Μόνο και μόνο που η τετράδα του τελικού βάθρου είναι διαφορετική απ'ότι αυτή των προκριματικών λέει πολλά.
Ας επιστρέψουμε όμως λίγο στα του μονοπατιού και της διοργάνωσης. Αν εξαιρέσουμε τον Σωτήρη τον Γκόντα που τον γνωρίζουμε όντας ο περσινός πανελλήνιος πρωταθλητής στην κατηγορία master, τα υπόλοιπα παιδιά που βοήθησαν για την υλοποίηση του trail και της διοργάνωσης από την πρώτη μέρα μας κέρδισαν με τα χαμόγελα τους και την βοήθεια σε ότι τυχόν χρειαστήκαμε.
Πολλοί αναβάτες (κυρίως το μαχητικό team της Θεσσαλονίκης) μπόρεσαν να κατασκηνώσουν χωρίς πρόβλημα πίσω από το εκκλησάκι δίπλα στον τερματισμό μέσω σχετικής άδειας που είχαν πάρει οι διοργανωτές και έτσι μπόρεσαν να εξοικονομήσουν αρκετά χρήματα για δωμάτια και βενζίνες.
 |
 |
 |
 |
Από το event δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πάντα όμορφες κοπέλες της red bull, ο dj που μας έφτιαξε με την μουσική του και φυσικά οι διασώστες του ερυθρού σταυρού που για ακόμα μια φορά πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε όλους μας. (Εγώ τους χρειάστηκα αρκετά)
Στην χρονομέτρηση με ακρίβεια και ακεραιότητα ήταν για άλλη μια φορά η Iron team.
Οι τέντες γέμισαν τον τερματισμό ενώ δεν θα μπορούσε να λείψει η άγια τέντα και παρουσία του knowledge Βασίλη Μητρόπουλου, ο οποίος μας έκανε την τιμή και να αγωνιστεί κανονικά, αφού μας έφτιαξε τα ρημαδιασμένα ποδήλατα μας.
Οι συμμετοχές δεν ξεπέρασαν τις 65. Όλοι γνωρίζουμε πως παρά τις οικονομικές δυσκολίες του καθενός μας ο βασικός παράγοντας της μεγάλης αποχής ήταν άλλος, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναλωθούμε σε αυτό το γεγονός. Ειπώθηκαν πολλά, με άσχημο τρόπο ένθεν και ένθεν. Ας τα ξεπεράσουμε και από την επόμενη φορά να είμαστε όλοι μας λίγο πιο ήρεμοι και να σεβόμαστε τον κόπο και το άγχος του άλλου. Πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε δίκιο. Και δεν το λέω εγώ. Το αποτέλεσμα το λέει. Καλό θα ήταν το όλο θέμα να τελειώσει εδώ, να συνεχίσουμε όλοι μαζί να χαμογελάμε, να περνάμε καλά και να κάνουμε το ποδηλατάκι μας. Μένουμε ενωμένοι !!!
Ο αγώνας στα Ιωάννινα ανέβασε απότομα τον πήχη για όλες τις επόμενες διοργανώσεις. Επόμενος σταθμός μας σε δυο εβδομάδες τα φανταστικά Μετέορα. Ο Βασίλης και όλο το team είναι σίγουρο πως θα μας χαρίσει ένα αξέχαστο Σαββατοκύριακο. Ετοιμαστείτε ... πλησιάζει !!!
Υ.Γ.) Μόνο υστερόγραφο δεν είναι βέβαια. Παρά τα όσα όμορφα γράψαμε το πιο σημαντικό και δυστυχώς το πιο άσχημο του αγώνα ήταν ο σοβαρός τραυματισμός του φίλου μας Φώτη Σκαρή. Ο Φωτάρας βρίσκεται ακόμα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Εγχειρίστηκε στην κοιλιακή χώρα και έχει ξεφύγει από κάθε κίνδυνο. Θα παραμείνει στο νοσοκομείο μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Ένα sms συμπαράστασης θα ήταν ωραίο απ' όλους μας.
Υ.Γ. 2) Πολλά προσωπικά ευχαριστώ στον Σωτήρη τον Γκόντα για την παραχώρηση του ποδηλάτου του. Τι τα θέλεις ρε Σώτο τα φρένα μηχανής, να με σκοτώσεις ήθελες; (χεχε)
Τα ξαναλέμε σε 2 εβδομάδες !!!
Keep riding Fellas :-)
περισσότερες φωτογραφίες κ.α. μπορείτε να δείτε στο Supertrail group στο Facebook
